Siódma Planeta Hermoni Naturalne Zasady Życia
„Las dla starodawnych Hermonów jest domem i pożywieniem,
A dla ich czynów i pięknych myśli - codziennym natchnieniem.”
Wiele lat temu Astilus usłyszał od ojca, że starodawni Hermonianie żyją w sposób naturalny. Merlin opowiadał o życiu zgodnym z naturą. Bez domów, bez majątku, nawet bez stałej rodziny. Dlaczego? Bo wszyscy byli dla siebie wielką rodziną, a natura dostarczała im to, co jest niezbędne do prawego, naturalnego życia. Natura była także ich rodziną. Wspierała ich, karmiła, a nawet leczyła. Wszystko to wówczas brzmiało dość mało prawdopodobnie. Jak jakaś kolejna bajka opowiadana synowi przez kochającego ojca. Chyba właśnie dlatego młodzieniec nie do końca dowierzał w opowieści Merlina. A tymczasem teraz – miał zobaczyć dokładnie to wszystko na własne oczy. Pięć dni z Hermonianami i ich naturalnym sposobem życia.
Dumna starodawna rasa hermońska, nie budowała wielkich domów, co najwyżej skromne szałasy lub drewniane, niewielkie siedziby. Część z nich mieszkało po prostu pod gołym niebem, razem z roślinami i zwierzętami. Jeszcze inni w grotach górskich. Niejednokrotnie wspólnie z niedźwiedziami. Tym się szczycili. Bo to była ich naturalna wielka rodzina. Oznaka biedy u ludzi, u nich była czymś naturalnym. Zresztą pojęcia bieda czy bogactwo kojarzyły się im tylko z ludźmi. W pradawnym języku hermońskim takich słów jak bieda czy bogactwo po prostu nie było. Hermonianie żyjąc przez wiele wieków nauczyli się, że gromadzenie jakiegokolwiek majątku nie ma sensu. Prowadzi tylko do zatracenia starodawnego jestestwa i powoduje trudności w życiu codziennym. Gdy stajesz się uzależniony od rzeczy, pragniesz z nimi przebywać. Napawać się samym posiadaniem, bez umiejętności wytłumaczenia naturalnego powodu posiadania wielu zupełnie niepotrzebnych przedmiotów. Gdy coś ci się podoba, pragniesz to mieć. Pragniesz posiadać więcej, więcej. Potem jeszcze więcej. I tak bez końca, aż narodzi się chciwość … Tylko po co? Dlaczego? Dla wygody? Dla przyjemności? Dla radości? Taaak? Nie! Zdecydowanie nie. Przecież nawet ludzie znają starodawną hermońską prawdę:
„Pieniądze prawdziwego szczęścia nie dają”,
choć w oryginale hermońskim brzmiało ono nieco inaczej:
„Pieniądze naturalnego szczęścia nie dają”.
Ale tej wersji ludzie nie byli i nie są niestety w stanie zrozumieć. Co innego Hermonianie. Swoją potężną siłę czerpią prosto z natury. Ona ich wspiera, a oni ją. Korzyści są obopólne, bo stanowią z naturą prawdziwą rodzinę. Uzupełniają się z Nią i wzajemnie wspierają, prowadząc do rozwoju Naturalnego Jestestwa. Dlatego właśnie mówią, że żyją naturalnie. Naturalnie – znaczy w zgodzie z Naturalnym Jestestwem. Dzięki temu w przeciwieństwie do ludzi, nie potrzebują wymyślnych przepisów prawnych. Kierują się jedynie kilkoma podstawowymi zasadami niezbędnymi w ich długowiecznym życiu. Spisali je przed wieloma wiekami w najważniejszej hermoniańskiej księdze o nazwie: „Naturalne Zasady Życia”.
Hermonianie w swojej wielowiekowej historii, będąc istotami wysoce inteligentnymi bardzo szybko poznali zasady tworzenia oraz użytkowania zaawansowanych technologii. Poziom ich wiedzy jest ciągle nieosiągalny dla ludzkości. Ale równocześnie ta starodawna rasa zrozumiała, że technologia prowadzi do zniszczenia naturalnego jestestwa. A naturalne jestestwo jest podstawowym darem powodującym bardzo długie, spokojne i szczęśliwe życie. Dlatego posiadając wiedzę o różnorodnych zaawansowanych technologiach, prawie jej nie wykorzystują. Dążą jedynie do powiązania rozwoju natury z technologiami jej służącymi. Jej, czyli naturze, a nie im samym. Bo przecież poza nią – nic im nie jest potrzebne. To sposób myślenia zupełnie niepojęty dla zdecydowanej większości przedstawicieli rasy ludzkiej.
Kluczem do zrozumienia mentalności i sposobu wielowiekowego trwania Hermonian jest słowo „natura” i jego odmiany: naturalny, naturalna, naturalnie. Rozmawiając z nimi młody mag niezmiernie często spotykał się z tymi słowami. Pierwszego dnia wydawało mu się to sztuczne i takie dziwne, niepraktyczne. Potem dotarł do niego prawdziwy sens. Zrozumiał, że na przykład naturalne wyleczenie prowadzi do długiego życia. Powrót do zdrowia za pomocą sztucznych wynalazków, jak różnego rodzaju nienaturalne, chemiczne substancje, zwykle prowadzi do braku możliwości istnienia jednostki przez długie wieki. Choć tutaj były możliwe pewne odstępstwa w świecie tej wspaniałej, starożytnej rasy. Podobnie rzecz się ma z pokarmami. Naturalne jedzenie, prowadzi do długiego życia. Naturalne przebywanie w otoczeniu prowadzi do długiego życia. Można by tak wymienić po kolei każdą codzienną czynność i jeżeli tylko jest ona wykonywana naturalnie, to zwykle prowadzi do długiego, bardzo długiego istnienia jestestwa danej jednostki.
„Naturalnie czyli zgodnie z naturą.”
Rozwijanie istoty poprzez rozwój własnego wnętrza i istnienia dla innych, a nie dla siebie. To właśnie sposób rozumowania Hermonian. Rozwój duchowy popierali rozwojem ciała. Dążyli do wykorzystania pełni możliwości korzystając z energii ziemskiej oraz całej reszty Wszechświata. Prowadząc i doskonaląc medytację przechwytywali krążącą w poszczególnych wymiarach energię i wykorzystywali ją poprzez własny rozwój – do rozwoju całego otoczenia.
Tak, dopiero teraz, gdy miał możliwość bycia wśród Hermonian, Astilus zrozumiał wagę najważniejszego słowa długowiecznej rasy. Niby wiedział od ojca o tym wszystkim, co zobaczył w ciągu tych pięciu dni, ale dopiero teraz żyjąc z nimi „naturalnie”: zrozumiał! Pojął co znaczy: „naturalnie”, „zgodnie z naturą”. A przynajmniej starał się zrozumieć. Bo przecież w dużej mierze był człowiekiem – będąc zespolonym z wieloma ludzkimi słabościami, trudno jest przejść na wyższy poziom naturalnego sposobu życia. Tym większym szokiem stała się dla niego różnica, którą zauważył. Pomiędzy tym, co robili ludzie na Ziemi, a tym, co wyznawali i co czynili każdego dnia starodawni Hermonianie. Ludzkie: zniszczenie i obłuda kontra pokój oraz harmonia? Nasuwało się jedno podstawowe pytanie:
— „Dlaczego ludzie żyją na Ziemi?”
A może raczej:
— „Dlaczego ludzie jeszcze istnieją?”